Menu belki

sobota, 20 czerwca 2015

Rośliny cebulowe


Żadna inna grupa roślin nie prześcignie cebulowych pod względem długości kwitnienia,a ich kwiaty mogą się rozwijać w każdym miejscu i o każdej porze roku.Imponują niezliczoną ilością barw,kształtów i zapachów.Wyróżniają się wśród nich tulipany,ale na naszych rabatach mogą rosnąć również narcyzy,szafirki,szachownice cesarskie,czosnki,lilie mieczyki,dalie,pustynniki...
W ogrodach dzikich pięknie prezentują się:
zawilce,śnieżnik,kokorycz,krokusy,rannik zimowy,szachownica kostkowata...
W ogrodach skalnych zaś: krokusy,czosnki karłowe, zawilce,kosaciec Danforda,narcyzy,tulipany...

Interesującym tłem dla roślin cebulowych są szarozielone liście czyśca wełnistego/Stachys bysantina/,funkie /Hosta/ i rośliny o drobnych listkach jak acena /Acena/
Do donic i skrzyń możemy sadzić :
-alstermerie/Alstroemeria/ które kwitną od VI-VIII i wymagają większych pojemników z uwagi na osiągana wysokość
-zawilce /Anemone/kwitną od IV do V
-begonie bulwiaste /Begoniaxtuberhybrida/ kwitną od V-X
-paciorecznik indyjski/Canna indica/ kwitnie od VI do X,XI
-szachownice kostkowate/Frittilaria meleagris/kwitną od IV do V,najlepiej prezentują się w grupach
-kosaćce żyłkowane/Iris reticulata/już w II rozpoczynają sezon balkonowy.

W donicach możemy sadzić również egzotyczne cebule,które są niestety delikatne i wrażliwe na chłody:
-nerina /Nerine/-kwitnie IX-X
-komelina /Commelina tuberosa/kwitnie VI-IX
-tygrysówka /Tigridia/kwitnieVI-IX
-kalla /Zantedeschia aethiopica/kwitnie VI-VIII
-galtonia/Galtonia candicans /kwitnie VII-IX
-sprekelia /Sprekelia formosissima/ kwitnie IV-V
-sandersonia/Sandersonia aurantiaca /kwitnie VII-VIII

Różnorodność roślin cebulowych,harmonia ich kształtów i olbrzymia gama kolorów pozwalają stworzyć przepiękne kompozycje ogrodowe,a także sprowadzić nam wiosnę do domu o każdej porze roku,w zależności od momentu,kiedy zaczniemy je pędzić.
Ogrodowe cebule można wysadzać jak tylko ziemia rozmarznie po nadchodzących falach zimna.
Cebule są często podgryzane lub nawet zjadane przez karczownika lub nornice, są bowiem ich przysmakiem.
Doskonałą metodą ochrony cebul przed gryzoniami a także świetnym sposobem na zagospodarowanie zasychających roślin cebulowych jest ich uprawa w doniczkach z tworzywa sztucznego. Handel oferuje specjalne koszyczki do sadzenia cebul jednak koszyczki nie są problemem dla gryzoni w przeciwieństwie do glinianej czy ceramicznej doniczki,która nie daje się przegryźć karczownikowi.Z tą doniczką należy wsadzić je do ziemi.
Okres wegetacji nadziemnych części jest stosunkowo krótki, więc po przekwitnięciu roślin cebulowych doniczkę,wraz z niezbyt już ładnymi liśćmi (zasychającymi np.żonkilami) można bezproblemowo wykopać i przenieść w mniej eksponowane miejsce w ogrodzie umożliwiając im dalszy wzrost a miejsce na rabacie można zagospodarować następnymi roślinami sezonowymi.
Większość gatunków roślin cebulowych wymaga gleb żyznych,przepuszczalnych,niezbyt suchych i słonecznego lub półcienistego stanowiska uprawy.
Zwykle stosuje się rozmnażanie wegetatywne,z cebul przybyszowych,wykonywane po obumarciu części nadziemnych.Również przesadzanie tych roślin winno odbywać się w okresie ich spoczynku.
Głębokość sadzenia zależy od wielkości cebul.Zwykle sadzimy je na głębokość równającą się 3-5 krotnej wysokości cebuli.







<< Powrót do strony głównej

piątek, 19 czerwca 2015

Ciemiernik (Helleborus)



Ciemiernik cuchnący (Helleborus foetidus)

Ciemierniki to byliny długowieczne, występujące w naturze w górach Europy i Azji.
Rosną wolno,rozrastając się w duże kępy i wytwarzają liczne pędy kwiatostanowe.
Kwiaty ciemierników zachwycają różnorodnością barw.Kwitną więc na biało,różowo lub czerwono,bywają również kwiaty cieniowane lub nakrapiane.
Rośliny te oprócz pięknych kwiatów mają bardzo dekoracyjne lśniące liście.
Tworzą bardzo ciekawe kompozycje z roślinami zimozielonymi a także bylinami o kontrastowym kolorze liści.
U mnie sąsiadują z pstrolistnym podagrycznikiem (Aegopodium podagraria Variegatum).
Dobrze rosną na glebach wapiennych,próchniczych i przepuszczalnych.W miejscach wilgotnych i półcienistych.
Nie lubią przesadzania.
Przekwitłe pędy kwiatów usuwa się dopiero po wysypaniu się nasion,zaleca się również tuż po kwitnieniu podsypanie ich kompostem.



Najczęściej uprawiany jest ciemiernik biały (Helleborus niger)
Dorasta do 30 cm wysokości.
W krajach o łagodnym klimacie ciemiernik biały zakwita późną jesienią - w listopadzie i grudniu z tego powodu bywa nazywany "różą Bożego Narodzenia".Ostatnio również nas zachwyca kwiatami w tym świątecznym okresie.Jego kwiaty są białe i duże,czasem z różowym rumieńcem,przekwitając przybierają kolor zielonkawy.



Najefektowniejszy zaś jest Ciemiernik ogrodowy(Helleborus x hybridus)
Jest to mieszaniec uzyskany w wyniku doświadczeń hodowlanych o efektownych dużych kwiatach białych,różowych,purpurowych,ciemnobordowych,również nakrapianych.
Ciemiernik ogrodowy dorasta do 50-70 cm wysokości, nie jest jednak zupełnie odporny na mróz i może przemarzać podczas surowych zim.

Inne gatunki ciemierników to np.
*Ciemiernik purpurowy (Helleborus purpurascens)
*Ciemiernik korsykański (Helleborus argutifolius)
*Ciemiernik orientalny (Helleborus orientalis)
*Ciemiernik cuchnący (Helleborus foetidus)

Termin kwitnienia ciemierników czyni z nich byliny atrakcyjne i poszukiwane.
Tylko nieliczne gatunki roślin kwitną w tak specyficzynch zimowych warunkach.
Ciemiernik biały zakwita jako pierwszy spośród wszystkich gatunków Helleborus,jego odmiany doniczkowe są dostępne w handlu już od listopada.W następnej kolejności rozkwitają liczne odmiany Ciemiernika wschodniego o bardzo zróżnicowanej kolorystyce i budowie.Cechą charakterystyczną tej odmiany jest długofalowy termin wydawania pąków kwiatowych,trwa to aż do wiosny.



<< Powrót do strony głównej
<< Powrót do FOTOLEKSYKONU





Ciemiężyk czarny

(Vincetoxicum nigrum)




To bylinowe pnącze dorastające do 2 m długości o maleńkich kwiatach w niecodziennym ciemnopurpurowofioletowym kolorze.
Kwitnie latem ,zaś jesienią jego ozdobą są zielone nasienniki w kształcie wrzeciona,
które pękając zdobią roślinę puchatymi nasionami.
Lubi stanowiska słoneczne,podłoże próchnicze ale wilgotne i przepuszczalne.
Jest całkowicie odporna na mróz.
Wiosną należy wyciąć uschnięte pędy.




















<< Powrót do strony głównej
<< Powrót do FOTOLEKSYKONU


czwartek, 18 czerwca 2015

wtorek, 16 czerwca 2015

Gazania lśniąca(Gazania splendens)









<< Wstecz

Parzydło leśne (Aruncus dioicus)










<< Wstecz

Tamaryszek drobnokwiatowy(Tamarix parviflora)












<< Wstecz

Judaszowiec kanadyjski(Cercis canadensis)






Judaszowiec kanadyjski - to małe drzewko dorastające do 3 - 5 m wysokości .
Bywa prowadzony również jako krzew.
Liście zielone, sercowate, młode maja kolor czerwonawy.
Jesienią przebarwiają się na żółto.
Kwitnie na przełomie kwietnia i maja przed rozwojem liści,na grubych gałęziach i pniach.
Jest to rzadko spotykane zjawisko kauliflorii.
Owocem judaszowca jest suchy, płaski strąk.
Wymaga stanowisk ciepłych, osłoniętych i słonecznych, gleb żyznych, wapiennych.
Literatura mówi ,że nie w pełni odporny jest na mróz.
Mój rósł przez 6 lat w miejscu osłoniętym,słonecznym.
Jesienią usypywałam kopczyk u jego nasady ,podobnie jak u krzewów róż.
Niestety nie przetrzymał zimy 2011/2012
Wiosną 2015 roku zakupiłam nowy egzemplarz.














Jesienią 2019 przesadziłam go i wygląda na to,że
to był idealny pomysł.
Lipiec 2020 a on w pełnej krasie


No i rok 2021,zimna i deszczowa wiosna.
Nie sądziłam,że zakwitnie a jednak,ku mojej wielkiej radości tak się właśnie stało.
Czy zobaczę strąki?



















<< Powrót do strony głównej
<< Powrót do FOTOLEKSYKONU